Wat een leven!

En toen waren er alweer 2 volle weken voorbij sinds mijn vorige blog.. De tijd vliegt, vooral omdat beide weken heel bijzonder en heel anders waren.


Mijn eerste werkweek

Wat een ervaring.. Nu al! In Nederland werd ik door iedereen gewaarschuwd; ‘verwacht niet dat ze advies van jou willen aannemen’, ‘ga er maar vanuit dat alles wat ze je van te voren hebben beloofd, niet gaat gebeuren’, ‘ze gooien je meteen in het diepe’ en ‘je moet leren omgaan met de totaal andere werkwijze’. Met deze instelling ben ik dan ook naar mijn project gegaan. Maar niets is minder waar.
Op dag 1 krijg ik van de Australische projectleidster (Fiona) een lijst met een precieze omschrijving van wat er van mij verwacht wordt. Dit is allemaal enorm goed georganiseerd, ik kon het bijna niet geloven. De dagen daarna blijkt ook dat ze een perfectionist is en dat alles inderdaad zo’n duidelijke structuur heeft. Mijn werk bestaat uit 4 onderdelen:
• Engelse lesgeven aan de kinderen
• De leraren lesgeven over lezen en voorlezen
• Volleyballessen voor grade 5 (10-11 jaar oud)
• Een handen-was-programma opzetten voor de families uit het dorp.
Op maandag-, woensdag- en vrijdagmiddag geef ik de Engelse lessen en de volleybalcursus. De rest van de tijd kan ik me voorbereiden en focussen op het lesgeven aan de leraren en mijn handen-was-cursus.
Ik kan mijn tijd dus behoorlijk zelf indelen en heb erg veel afwisseling!

Daarnaast werk ik niet in Siem Reap zelf, maar in een klein dorpje (zo’n 15km verderop). Het nadeel is dat ik afhankelijk ben van collega’s die mij achterop de scooter mee moeten nemen, maar verd heeft het alleen maar voordelen. Want wat krijg ik op deze manier het ‘echte Cambodja’ te zien. Tussen de rijstvelden scheur ik elke dag naar mijn project en op de terugweg gaan we nog even langs de lokale ‘kookmama’ die echt lokaal voedsel maakt.
Ik ben de enige vrijwilliger, dus al mijn collega’s zijn Khmer. Dit brengt soms wat communicatieproblemen met zich mee, maar ze willen heel graag Engels leren. Daarnaast zijn Cambodjanen echt de liefste mensen op aarde en ze behandelen iedereen meteen als hun bloedeigen familie. Iedereen komt mij persoonlijk elke ochtend met een brede glimlach begroeten en ze helpen me waar nodig. We steken al meteen de gek aan met elkaar en ik word vaak plagend in mijn zij gepord als ik iets weer niet begrijp.

Wat me wel tegenvalt is hoe dodelijk vermoeiend zo’n dag is. ’S Avonds kan ik nog net mee uiteten en daarna is het toch echt alweer bedtijd.. Gelukkig hebben alle vrijwilligers hetzelfde probleem. Dus als ik weer eens met een slaperig hoofd aan tafel zit, neemt niemand me dat kwalijk. Vaak vrolijken ze me wel weer op, ik ben echt blij met alle mensen hier!


Mijn tweede werkweek. O nee wacht, vakantieweek!

Jazeker, na 1week werken heb ik alweer vakantie! Met Ilse, Julie en Jedidja (3 andere vrijwilligers) gaan we op weg naar Zuid-Cambodja voor DE droomvakantie. Na een nachtbus (waarin je een bed hebt i.p.v. Een stoel) en nog een bus en een boot komen we aan op Koh Rong. Dit is precies zoals je je een droomeiland voorstelt; witte stranden, heldere zee, gekleurde bootjes en jungle. En dan als klap op de vuurpeil slapen wij in een houten bungalow op het strand. What do you need more!?
Er is een klein dorpje, wat volledig bestaat uit barretjes die duidelijk over het strand te horen zijn. Gelukkig zitten wij helemaal aan het eind van het strand. Zo kunnen we zelf kiezen of we de mensen opzoeken of dat we ons lekker afzonderen.
Wat een leven.. Elke ochtend starten met een frisse duik, om vervolgens rustig op te starten en ’s middags iets te ondernemen.
Een greep uit al onze avonturen; de eerste dag starten we meteen goed, we gaan onderweg door de jungle naar longbeach (een onbewoond strand aan de andere kant van het eiland). Wat niemand ons echter verteld had, was dat je hier wel echt wandelschoenen, lange broeken en liters water voor nodig hebt. Dwars door dichte begroeiing en over steile rotswanden banen we ons een weg op onze sandalen en in onze strandkleding. Wat hebben wij gelachen om deze bizarre situatie. Ons doel was de tocht zeker waard! Wat een prachtig strand.. En wat een spectaculaire zonsondergang.. Even om het beeld te schetsen: daar lig je dan, midden op een parelwit strand, met je voetjes bijna in de meest heldere zee die ik ooit gezien heb, zonder dat ook maar iemand je stoort. De lucht neemt snel na elkaar alle kleuren van de regenboog aan en vormt een prachtig patroon. Wat een genot!
’s Avonds gaan we nog meer avontuurlijks ondernemen; via via hebben we gehoord dat je in een donkere nacht 10minuten door de jungle kunt lopen om daar een wonder te zien. De tocht was behoorlijk spannend (we waren met 6 zonder guide), maar dan gebeurt het; je stapt het water in om vervolgens bij elke beweging de plankton te zien oplichten. Gillend en spartelend probeerden we tot ons door te laten dringen wat er gebeurde.. Wat een dag.

Snorkelen, vissen, zwemmen en relaxen; daar bestonden de rest van onze dagen op Koh Rong uit. Eenmaal op het vaste land hebben we nog een bus gepakt naar Kampot, een stadje aan de zee met een prachtige rivier er doorheen en gesitueerd in de bergen. Op een scooter zijn we deze bergen ingegaan. Het hoogtepunt was een tempel op het topje van een berg die prachtig versierd was vanwege de feestdagen.

Wat een slecht leven heb ik hier.. Vanaf morgen wordt het meer ‘serious business’. Vakantie voorbij en mijn volleyballessen en handen-was-cursus gaan deze week echt van start! Spannend, maar ik ben er klaar voor!