Even bijkletsen!

Hoi lieve mensen,

Nu snap ik waarom het zo moeilijk is om een blog bij te houden.. Time flies when you are having fun! Ik las net even kort terug wat het laatste is waarover ik een blog geschreven heb en sindsdien is er zoveel gebeurd, ongelooflijk!
Er zijn hoogte- en dieptepunten geweest. Omdat ik altijd geleerd heb dat je maar beter met het slechte nieuws kunt beginnen, is hier mijn dieptepunt:
- Het ziekenhuis van binnen bewonderen doe ik natuurlijk graag i.v.m. mijn studie, maar ik kom er minder graag als patiënt. Helaas kreeg ik na een week een beetje kwakkelen opeens hoge koorts. Omdat ik net een malariagebied was geweest, schrok ik best wel.. In overleg met onze coordinator ben ik meteen naar het ziekenhuis gegaan. Pfoeh, wat zijn de artsen hier slecht zeg.. Ze hebben hier duidelijk nog nooit gehoord van 'luisteren' als een belangrijke vaardigheid. Gelukkig ben ik niet op mijn mondje gevallen en kon hij mij er toch van overtuigen dat ik een gewone griep had. Met antibiotica (!?) en een torenhoge rekening stond ik 2 uur later weer buiten. Gelukkig bleek die week dat het inderdaad een griepje was en na 3 dagen voelde ik me al beter.
- Helaas duurde het wel even voordat ik geheel aangesterkt was. Ondertussen wilde ik al wel meteen weer verder met mijn project. Ik stortte me er meteen weer vol in en nam veel taken op me, waardoor ik mezelf helemaal uitputte. Hier heb ik wel veel van geleerd; altijd je grenzen blijven aangeven en goed naar jezelf luisteren! Met wat hulp van de andere vrijwilligers besloot ik om even goed met mijn project te gaan praten over mijn taken en dit hielp erg goed! Weer iets geleerd :)

Maar de hoogtepunten overwinnen deze dieptepunten met gemak!
- Op mijn project heb ik zoveel kunnen bereiken, veel meer dan ik had verwacht! Mijn handenwascursus was een groot succes! Ik heb 3 lessen van een uur gegeven aan 15 moeders. De eerste twee lessen was theorie en de derde was een quiz! Met hulp van mijn Khmer collega's heb ik een handenwaslied in Khmer gemaakt en we hebben zoveel plezier gehad om ze dit te leren! De quiz was het hoogtepunt, iedereen was zoo fanatiek! Wel jammer dat ze dachten dat ik ze cake als prijs had gegeven i.p.v. zeep.. Dus ze aten mijn zeep!
- Volleybal had zo zijn ups and downs. De leerlingen vonden het fantastisch, maar in hun enthousiasme luisterden ze helemaal niet naar mij en wilden ze alleen maar spelen. Na een aantal lessen wilde een lerares mij wel helpen en toen ging het een stuk beter! Ik was echt trots dat ze na 5 weken al behoorlijk konden passen, setten en serveren. De laatste les was een wedstrijd tussen grade 5a en grade 5b en wat waren ze fanatiek! Zo leuk om te zien :) Als prijs kregen ze allemaal een medaille en dat vonden ze zo bijzonder! Ze glunderden helemaal!
- Het lesgeven in Engels ging mij ook steeds beter af. En de leerlingen begonnen me te herkennen; 'hello teacher Eva, how are you?'
- Mijn werk in de bieb met de leraren was altijd erg grappig! Dan zaten we met z'n vijfen elkaar heel overdreven kinderboeken voor te lezen. Sommigen hadden nog moeite met Engels lezen, anderen konden al verschillende stemmetjes opzetten en de plaatjes erbij gebruiken.
- En wat heb ik een goede band opgebouwd met mijn lokale collega's! Ze hielpen me overal mee en hielden goed in de gaten of ik me goed voelde. Aan de andere kant maakten ze me de hele dag op een plagerige manier belachelijk. Gelukkig kan ik dat ook, dus ik heb enorm veel gelachen! Ze hebben me ook veel laten zien van de echte Khmer-cultuur; van samen koken in een hutje tot een bruiloft, ze namen me overal mee naartoe!

En als ik dan thuiskwam, kon ik lekker uitblazen bij mijn 'familie'. Altijd waren er wel andere vrijwilligers thuis om even je ei bij kwijt te kunnen of gewoon even te chillen. En dan natuurlijk de uitstapjes 's avonds; naar de bioscoop (James Bond!), het circus, uitgebreid uit eten, massages of gewoon een beetje over de nightmarket slenteren. Maar vaak ook gewoon lekker op tijd naar bed, want zo'n dag breekt je echt op!

De weekenden waren altijd volgestouwd met leuke activiteiten. Watervallen, Battambang (2de stad van Cambodja), landmine-museum en natuurlijk: tempels! Want Siem Reap staat natuurlijk bekend om Angkor Wat! En ik begrijp ook wel waarom; het is prachtig! Totaal anders dan ik verwacht had, maar echt prachtig! Ja, het is toeristisch bij de ingang, maar het beslaat zo'n immens groot gebied dat je binnen no-time alleen staat midden in de jungle. Ik had een maandpas gekocht wat mij de gelegenheid gaf om alles op mijn gemak te bekijken. Dus ook de kleine tempels en de stukken ongerepte jungle. De sfeer die hier hangt is magisch. Op mijn fietsje door de jungle geniet ik van de rust en dan *PATS BOEM* opeens een prachtige tempel. Mijn favoriete tempel was dan ook niet Angkor Wat, maar Banteay Srei, de meest verafgelegen tempel gemaakt uit roze steen met prachtige reliefen!

Ook de feestjes konden niet ontbreken natuurlijk! Vaak gingen we gewoon ergens in een barretje wat drinken, maar dansen sla ik natuurlijk niet af! De meest legendarische avond was toch wel de KTV. Dit is echt een ding in Cambodja en een erg populaire uitgaansgelegenheid onder locals. Je huurt een kamer met biljardtafel, banken, drank en natuurlijk een gigantisch scherm waarop eindeloze karaokeliedjes voorbij komen. Het Engelse repertoire is laag, maar de nummers die ze hebben zijn echt heerlijke oldies. Wat een grap :)

Tussen al deze dingen door heb ik ook een aantal dingen aan mijn reis veranderd. Ik heb mijn co-schappen geruild en begin nu in maart i.p.v. in januari. Na wat twijfelen heb ik besloten mijn vliegticket te veranderen.. Ik blijf 5 weken langer en ga backpacken! 24 januari ben ik weer terug in Nederland, iedereen is natuurlijk welkom om me te komen ophalen ;).

Momenteel zit ik op het vliegveld van Phnom Penh (hoofdstad Cambodja). Ik heb met veel moeite afscheid genomen van iedereen in Siem Reap (collega's, vrijwilligers en ConCERT) en ben met Stephanie 2 dagen hier geweest om o.a. De killingfields te zien. Wat een gruwelijke dingen zijn hier gebeurd.. En nog maar zo kort geleden! Ik heb wel heel veel respect voor hoe ze deze plek zo gedenkwaardig hebben gemaakt. Na alles wat ik hier de afgelopen 2 maanden heb meegemaakt en hoe ik de Cambodjanen heb leren kennen, heb ik diepe respect over hoe ze de draad weer proberen op te pakken na deze gruweldaden!

Al met al kijk ik terug op een PRACHTIGE tijd hier in Cambodja en ik wil zeker terugkomen!
Nu op naar het volgende avontuur; 2 weken met Anne reizen door Myanmar!

Heel veel liefs,
Eva